Άρθρο του Φώτη Κυριακίδη
Το
δάκτυλο και τα αστέρια
Πολλά έχουν κατά καιρούς γραφτεί
για την στενότητα της οπτικής των γεγονότων. Αφορμή για αυτό που γράφω στάθηκε το μείζων
ζήτημα της αντίληψης ισοκαταμερισμού υπηρεσιών στον δήμο μας.
Αιτία η ανακάλυψη από την
αντιπολίτευση ότι ο δήμαρχος, συνεπικουρούμενος από συμβούλους του και εν κρυπτώ, χειρίστηκε το
θέμα της μεταστέγασης του τμήματος συνοριοφυλάκων που εδρεύει στον Άγιο
Αθανάσιο.
Όταν αυτό έγινε αντιληπτό, έτρεξε να κρυφτεί
πίσω από διάφορες δικαιολογίες, με την χειρότερη από αυτές αυτό που είπε ότι
την συμφωνία να μεταφερθεί το τμήμα την έκανε με μια μικρή ομάδα γύρω του. Έκρυψε
ότι από τον Ιούλιο είχε αποφασιστεί.
Έκρυψε ότι αυτό δεν κουβεντιάστηκε σε καμιά επιτροπή, δεν έκανε καμιά διαβούλευση.
Και όταν η αντιπολίτευση του
ζήτησε τον λόγο, έβαλε την ουρά στα σκέλη και έκανε αυτό που από την πρώτη στιγμή θα έπρεπε να είχε κάνει. Έτσι σύρθηκε σε μια συνεδρίαση, όπου ξαφνικά βρέθηκε χώρος στον
Άγιο. Χώρος που υπέδειξαν πολίτες. Υποχρεώθηκε κάτω από την πίεση να αναθεωρήσει,
και κάτω από αυτήν την πίεση, ζήτησε την βοήθεια της αντιπολίτευσης για να το
προχωρήσει το θέμα.
Και η αντιπολίτευση του την έδωσε,
άλλη μια φορά. Είπε ναι, σε τηλεφωνική
συνεδρίαση για να προχωρήσει ένα θέμα που η διοίκηση ήθελε να το πάει στα
μουλωχτά.
Γιατί αυτή η αντιπολίτευση, έχει
την αίσθηση της ευθύνης σε αντίθεση με την διοίκηση. Είναι ευθύνη του
προεδρείου να ενημερώσει τους συμβούλους
και να πάρει τις απαντήσεις τους, δεν ψηφίζει κανείς δια αντιπροσώπου.
Ας κοιτάξουμε λοιπόν τα αστέρια
και ας αφήσουμε το δάκτυλο. Να διορθώσουμε την λειτουργία της διοίκησης. Τζάμπα
μαγκιές είναι για τα καφενεία. Η
λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου είναι ιερή και πρέπει από όλους να
διαφυλαχτεί, αλλά κυρίως από τον πρόεδρο.
